ຄວາມສຳຄັນຂອງ “ວັດທະນະທຳ)

 ວັດທະນະທໍາ”ແມ່ນສິ່ງ ທີ່ບົ່ງບອກເອກະລັກ,ແມ່ນຄຸນຄ່າອັນລວມຍອດຂອງການສະສົມບັນດາຜະລິດຕະພັນທາງວັດຖຸ ແລະຈິດໃຈທີ່ມວນມະນຸດໄດ້ປະດິດ ສ້າງຂຶ້ນມາ ໂດຍຜ່ານຂະບວນວິວັດທາງປະຫວັດສາດຫຼື ເວົ້າອີກຢ່າງໜຶ່ງວ່າ ແມ່ນໝາກຜົນຂອງຄວາມຈະເລີນງອກງາມ,ຄວາມດີ,ຄວາມງາມທີ່ສັງຄົມນັ້ນໆ ປະດິດສ້າງຂຶ້ນ ແລະສະສົມຖ່າຍທອດມາຮອດປະຈຸບັນ.

ສະນັ້ນ“ວັດທະນະທໍາ”ຈິ່ງລວມເອົາທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງທີ່ມວນມະນຸດປະດິດສ້າງໃນແຕ່ລະຍຸກສະໄໝອັນເກີດຈາກປະສົບການ,ບົດຮຽນຊີວິດແລະບັນດາຫົວຄິດ ປະດິດສ້າງຂອງຄົນໃນຊາດໜຶ່ງໆ ເຊັ່ນ:ພາສາປາກເວົ້າ,ກິລິຍາມາລະຍາດ,ການທໍາມາຫາກິນ,ນິໄສໃຈຄໍ, ທີ່ຢູ່ອາໄສຕະຫຼອດເຖິງວັດຖຸອຸປະກອນການຜະລິດຕ່າງໆ,ດ້ວຍເຫດນີ້ການສະສົມວັດທະນະທໍາຈິ່ງແມ່ນການສະສົມບັນດາປະສົບການ, ຄວາມຮູ້ຄວາມສາມາດ, ພູມປັນຍາຊາວບ້ານ ແລະຕະຫຼອດເຖິງໝາກຜົນຂອງການ ຄົ້ນຄິດວິທະຍາສາດອີກດ້ວຍ.

ວັດທະນະທຳປະກອບມີ 2 ປະເພດຄື: ວັດທະນະທໍາທີ່ເປັນວັດ ຖຸ ແລະວັດທະນະທໍາທາງດ້ານ ຈິດໃຈ.ສໍາລັບວັດທະນະທໍາທີ່ເປັນວັດຖຸໝາຍເຖິງສິ່ງວັດຖຸຕ່າງໆທີ່ ມວນມະນຸດໃນຊາດໜຶ່ງໆປະດິດ ສ້າງຂຶ້ນມາໃນຂະບວນວິວັດຂອງ ຍຸກສະໄໝຕ່າງໆມີຄຸນຄ່າທາງດ້ານສິລະປະອັນເປັນທີ່ຍອມຮັບໃນສັງຄົມ ຊຶ່ງສາມາເບິ່ງເຫັນ, ຈັບບາຍໄດ້, ເຄື່ອນຍ້າຍໄດ້ເຊັ່ນ:ປະຕິມາກຳ,ວິຈິດຕະກຳ,ເຄຫະສະຖານ,ອຸປະກອນ, ເຄື່ອງໃຊ້ສອຍ,ເຄື່ອງນຸ່ງຫົ່ມ,ເຄື່ອງເກົ່າແກ່,ວັດຖຸບູຮານຕະຫຼອດເຖິງສິ່ງຂອງຕ່າງໆທີ່ມີຄຸນຄ່າທາງສິລະປະປະຈຳຊາດ.ສ່ວນວັດທະນະທໍາທາງດ້ານຈິດໃຈແມ່ນການສະແດງອອກແບບນາມມະທໍາ,ບໍ່ເຫັນເປັນຮູບຮ່າງ,ບໍ່ສາມາດ ຈັບບາຍໄດ້ ຊຶ່ງແມ່ນຂະບວນການທີ່ເກີດຈາກຈິດສໍານຶກເຊັ່ນ: ພາ ສາປາກເວົ້າ, ແນວຄວາມຄິດ, ຄວາມເຊື່ອຖື,ສິລະທໍາຄຸນນະທໍາ, ຈັນຍາບັນ,ມາລະຍາດ,ຈາຮີດປະ ເພນີ,ວັນນະຄະດີ,ສຽງດົນຕີ ແລະອື່ນໆ.

ດັ່ງນັ້ນຄວາມສໍາຄັນຂອງວັດທະນະທໍາເປັນສິ່ງວັດແທກຄຸນຄ່າຂອງມະນຸດໃນຊາດ,ແມ່ນອົງປະກອບສ້າງທີ່ສໍາຄັນທາງດ້ານຄຸນຄ່າສິລະປະທີ່ຊ່ວຍພັດທະນາຈິດໃຈ,ຝຶກຝົນແນວຄິດ,ການປະພຶດປະຕິບັດເພື່ອສ້າງໃຫ້ຄົນໃນສັງຄົນກາຍເປັນພົນລະເມືອງດີ, ມີ ຄວາມຈະເລີນກ້າວໜ້າຊຶ່ງສາມາດດຳລົງຄົງຕົວຢູ່ຮ່ວມສັງຄົມ ໄດ້ຢ່າງໝັ້ນຄົງ. 

ພາບ  ແລະຂາ່ວຈາກ: ໜັງສືພິມເສດຖະກິດ-ສັງຄົມ

• 08/07/2019